Eu levo o nome dun personaxe literario

Eu levo o nome dun personaxe literario

Ola! Son María José Martínez Girón, profesora de francés do Instituto, e levo o nome de Jo,  personaxe feminino da famosa novela “Mulleriñas”,  da autora americana do século XIX Louisa May Alcott.

 “Mulleriñas” (en inglés, “Little women”) foi publicada o 30 de setembro de 1868 e trata da vida de catro nenas que se converten en mulleres coa Guerra Civil nos Estados Unidos como fondo. Está baseada nas propias experiencias da autora cando era nena e vivía na cidade de Concord, Massachusetts.

A novela obtivo un éxito inmediato e xa naquel momento a crítica a etiquetou como un clásico. En contra do que se poida crer “Mulleriñas” supón unha auténtica revolución tanto dentro da literatura decimonónica como dentro da literatura norteamericana deses tempos. Ademais coa introdución do personaxe de Jo cambia todos os esquemas no tocante aos personaxes femininos na literatura da época.  

Argumento

A obra reproduce tanto na súa estrutura como no tema a coñecida novela alegórica de John Bunyan “O progreso do peregrino”, de aí que moitos dos títulos dos capítulos sexan alusións directas a esta obra. Ao mesmo tempo, cada irmá March está caracterizada por un defecto: Meg, vanidade; Jo, ira e acenos varonís; Beth, timidez; e Amy, egoísmo. A través das leccións que irán aprendendo “ó longo do camiño”, conseguirán mellorar e superar estes defectos.

No transcurso da novela, as rapazas traban amizade co veciño do lado, Laurie, que se converte no mellor amigo de Jo. O libro describe as actividades das irmás, temas máis tristes ou máis alegres, incluídas as friccións que hai entre Jo e Laurie.

Ademais de moi entretida a obra amosa de xeito maxistral o contexto histórico da época.

Josephine (Jo)

         E a segunda das fillas e apaixonada da escritura. Ao comezo da novela ten 15 anos. É a que ten un aire máis masculino na historia. De carácter forte, choca de cando en vez con Amy. Xunto con Beth, a pequena, axuda as persoas necesitadas da súa cidade. A súa relación con Beth é máis estreita que coas outras dous, Meg e Amy.

         En certa ocasión, Jo corta os seus fermosos cabelos (o seu máis prezado ben) para obter diñeiro e que a súa nai poida visitar ó seu pai ferido durante a Guerra. A pesares da súa fonda amizade con Laurie, non acepta casar con el. Finalmente, casará cun profesor de orixe alemana, Bhaer e terá dous fillos: Rob e Teddy.

         Teño pasado moi  bos momentos lendo esta novela e por suposto o personaxe favorito para min fora sempre Jo; a súa liberdade, as ganas de vivir, así como o non ter medo aos convencionalismos dunha época chea deles, seguen a ser un exemplo aínda para nós nestes tempos.

         Ben por Jo!

                                                                  María José Martínez Girón