ENTREVISTA A XIN QUI.YE, ALUMNA DE 2º DE BACH NO CURSO 2013-14
Xin é unha alumna chinesa do noso centro que este ano rematou o
bacharelato e foi matrícula de honra. Gustaríame que todos coñecésemos un pouco
desta xove que é un exemplo de dedicación, esforzo e superación da que todos,
profesores e alumnos do Eusebio, nos sentimos orgullosos.
-Ola Xin: cóntanos un pouco da
túa vida. Onde naciches? Cando viñeches a España? Por que elixiron teus pais
Galicia para vivir?
-Nací en China y vine a España en
2007 con 11 años. En ese momento mis padres, junto con otros familiares mios,
ya se instalaron en Galicia. Tampoco sé muy bien por qué habían elegido Galicia para vivir, quizás por pura casualidad
y podían haber elegido otro sitio.
-Cando chegaches ao Instituto?
Cal foi a túa impresión ao entrar nel?
-Cuando llegué, tuvieron que
bajarme un curso porque no hablaba nada de español. Por eso empecé un año más
tarde la ESO, en Eusebio. Hice el último curso de primaria en Concepción Arenal
y al venir a Eusebio la primera impresión es que es un laberinto. Me perdía buscando el
aula que me correspondía en el primer día de clase. Pero después de llevar aquí
4 años de ESO y dos de bachillerato ya estoy muy familiarizada con este
edificio.
-Custouche moito aprender as dúas
linguas, castelán e galego? Como facías cando non entendías aos profesores?
-Al principio todo me costaba muchísimo. El español es la primera lengua
extranjera que yo aprendí, y es muy distinto a la lengua que hablamos, pues
muchas veces las frases en el español se construyen al revés para nuestro
entendimiento o la famosa conjugación verbal que no existe en nuestra lengua.
Los profesores de Eusebio me
ayudaron y me animaron mucho, sobre todo en los primeros años. La persona a la
que más le agradezco es Carmen, quien me dio las clases de apoyo cuando llegué
aquí. Me enseñaba de todo: lengua castellana, historia... La profe de ciencias
de la naturaleza, María, me animó mucho,
cuando saqué un cinco en la primera evaluación se sintió muy satisfecha con mi
trabajo y lo dijo públicamente en clase. El profe de gallego, Pepe Mondelo, me
enseñó el gallego desde lo más básico, os artigos. Sin embargo, lo que más me
costaba era estudiar todo lo que tenía que estudiar. Cogía el libro de texto y
no entendía absolutamente nada. Lo que hice fue coger un diccionario
español-chino y buscar palabra por palabra cada palabra que no conocía, pero
previamente las tenía que buscar en otro diccionario gallego-español. La fuerza
que me sostenía a hacer todo este trabajo venía por una parte de los profesores
que me animaron entonces y por otra parte de mi propio interés hacia el
conocimiento. Como en clase no entendía absolutamente nada, en casa tenía que hacer el doble de esfuerzo. No me
aburría esa forma de estudiar, lo tomaba como un reto y el premio era que podía
entender las cosas de una vez por todas.
En cuanto al español y al
gallego, primero aprendí el español gracias a Carmen que me corregía constantemente
y la sintaxis. No veo otra cosa más útil que la sintaxis para aprender el
español. Y el gallego lo aprendi haciendo comparaciones con el castellano y por
eso cometo muchas faltas.
-Cal foi o curso máis complicado
que recordas? Por que?
-Quizás 1° de ESO (pues no
hablaba mucho español) y de Bach. En bachillerato el nivel es diferente y al
principio nos costaba a todos un poquito, sobre todo física. Pero una vez que
estamos en el segundo trimestre ya todo va más controlado.
-Tiveches axuda fóra do
Instituto?
-No, desearía. Mis padres
tuvieron que trabajar todos los días y aunque estuviesen libres no me podían
ayudar nada, simplemente porque no sabían más español que yo. Estudié todo por
mi cuenta con la ayuda de un diccionario.
-Que recordo levas do noso
centro?
-El ambiente de las clases, al
que al principio no me acostumbraba,
pero más tarde me pareció muy divertido, sobre todo bromas entre el alumnado y
el profesorado. Hay profesores muy graciosos como, Josefa, Faustino o Mario que
hacen las clases muy divertidas. Otros como Antonio (que se ha jubilado),
Paquita, Raúl o José (profe de dibujo artistico) son muy muy simpáticos y se
preocupan por el alumnado. Todos estos profesores, entre otros que no mencioné,
junto con los compas que tuve, hacen que el instituto sea un otro hogar para
mí.
-A selectividade foi una proba
máis que tiveches que pasar, pero os resultados foron excelentes. Tiñas medo de
que non fora ben?
-Sí, sabía que no iba a ser más
difícil que los exámenes que hicimos a lo largo del curso, pero estaba muy
nerviosa, temía que me saliera mal aunque la carrera que quiero estudiar no
pedía mucha nota.
-Agora, creo que queres facer unha
enxeñería. Por cal te inclinas?
-Sí, la ingeniería electrónica
industrial y automatismo. Ya me admitieron en la UPC (Universidad politécnica
de Cataluña ). De pequeña me gustaba mucho crear las cosas con mis manos.
Siempre quise ser astronauta (que ya no es muy posible), astrónoma o inventora.
Admiraba mucho a Thomas Alva Edison.
-Entón vas para Barcelona, é
certo?
-Sí, y precisamente estoy
contestando esta entrevista en un restaurante de Barcelona, celebrando mi
cumpleaños yo solita (jaja). Vine tan pronto a Barcelona porque en la UPC la
matrícula hay que hacerla presencialmente y mientras este aquí quiero encontrar
un trabajo para este verano, así por lo menos puedo estudiar la carrera con
menos ayuda de mis padres.
-Sabes que alí hai tamén outra
lingua, o catalán. Non che importa?
-En los días que llevo aquí la
gente me contesta siempre en castellano. Aún así, compré un libro para aprender
el catalán por mi cuenta. Las clases de la carrera las cogí en inglés así que
de momento no tendré problemas con el idioma.
- Pois, feliz cumpreanos Xin e todos
desexamos que teñas sorte, aínda que xa sabemos que calquera cousa que te
propoñas, será un éxito porque así nolo tes demostrado nestes anos que
permaneciches con nós.
Un bico e una aperta de todo o
Eusebio da Guarda!
(Entrevistadora:
Beni Vidal Tomé, profesora do IES ‘Eusebio da Guarda’)