Con humildade e
mansedume
o labrego vai abrindo
a terra.
Suco a suco, paso a paso.
Vai ollando, como de
costume,
pasar ás anduriñas
lixeiras.
Suco a suco, paso a paso.
O sol queimao dende o
ceo
Mentres a súa suor
rega o chan.
Suco a suco, paso a paso.
Só se escoita o
silencio
e o campesiño segue a
labourar.
Suco a suco, paso a paso.
Ninguén recoñece o
seu trafego duro,
ninguén recoñece a
súa valía,
mais o corazón máis
puro
é o de quen máis
escravizan.
E suco a suco, paso a paso
o labrego vai facendo o seu traballo.
Jorge Carril
(sección coordinada por X. Pérez Mondelo)
Noraboa polo traballo! Cada vez gústanme máis os poemas deste rapaz, este en concreto encantoume; grazas a el lembreime dos meus avós sachando na leira de Palas cando eu era máis cativo.
ResponderEliminarCon cada verso e cada palabra desta obra emociónome ao ver reflictida nel a nosa terra, recoñecida polos seus labores agrarios e máis polos seus campesiños traballadores e humildes dispostos sempre a regalar ata a última gota de suor para poder alimentar ás súas familias.
Segue así Jorge! Estou desexando volverte ler.